دل من در دل شب،

خواب پروانه شدن مي بيند.

سلام...

بدون شک زبانم در کام نميچرخد... و حس ميکنم سکوت بايد بکنم در مقابل غمي بزرگ که تو اکنون داري... اما تسليتي از من را پذيرا باشيد که براي همدردي بيش از اين نتوانم کاري کرد. ما را در غم خود شريک بدانيد. غم آخرتان باشد. براي مادرتان:

مهر در صبحدمان داس به دست،

خرمن خواب مرا مي چيند.

آسمانها آبي،

پرمرغان صداقت آبي است

ديده در آينه ي صبح تو را مي بيند.

از گريبان تو صبح صادق،

مي گشايد پر و بال.

تو گل سرخ مني،

تو گل ياسمني،

تو چنان شبنم پاک سحري؟

- نه.

از آن پاک تري.

تو بهاري؟

- نه،

- بهاران از توست.

از تو مي گيرد وام،

هر بهار اين همه زيبايي را.

هوس باغ و بهارانم نيست

اي بهين باغ بهارانم تو!

وقتي مادربزرگم فوت كرد ... همه مي گفتن اگه فاطي مي موند پيشش نميمرد ...اما نمي دونستن خاله ام اگر عملش عقب مي انداخت فلج مي شد.... هر كسي يه چيزي مي گه تو نبايد به دل بگيري .. اين از قديم بوده و مونده ... تنها راهش اينه كه خودت رو درگير اونا نكني ... تو بايد تنها باشي با خودت كنار بيايي وخودت دلداري بدي ... با دلداري دادن بقيه هم مقابله نكن چون اونا بخواي نخواي سعي مي كنند اين كارو كنند.