کسوف دل
از خون جوانان وطن لاله دمیده خیلی ناراحتم، خیلی ناراحتم، خیلی ناراحتم به خاطر این دو نفری که تو این یکی دو ماه از جوانان انقلابی و مظلوم که به رحمت خدا رفتند. حسین احمدی سخا و این آخری حجة الاسلام مهدی مطلبی. از بچه ای فعال و مظلوم و گمنام که از همه چیزشون برای انقلاب مایه گذاشتن. خدایا من چرا زنده ام. چرا من باید زنده باشم و این ها که دارن اینجوری زحمت می کشن باید بمیرن. اون اولی که تو حوزه طراحی و گرافیک خبره بود و طرح های ما می توانیم که یه مدت سراسر شهر بود رو ایده داده بود و این دومی که از بچه های نخبه مدرسه معصومیه بوده. آخه چرا، آخه چرا این ها که بدون هیچ چشم داشتی بدون هیچ نام و نشانی اینطور مظلومانه فداکاری می کردن.
از ماتم سرو قدشان، سرو خمیده
در سایه گل بلبل از این غصه خزیده
گل نیز چو من در غمشان جامه دریده
| Design By : Pichak |
ساده‌تر بگویم/ اهل کوچه‌های خاکی ترانه نیستم/ با دقایق وجود،ساعت دلم تکان نمی‌خورد/ دارم از خودم ناامید می‌شوم/ قد حرف‌های عاشقانه نیستم!/ من قیافه‌ام به عاشقان نمی‌خورد/ سال هاست فکر می‌کنم/ من که راسخ و دقیق/ چون عمود خیمه‌گاه شرک/ با ستون لشکر یزید ایستاده‌ام/ کی شهید می‌شوم؟/
